"Voor mij hebben sporen een poëtische betekenis, het is namelijk iets wat je achterlaat."

​

Mijn GIP gaat over een verhaal, meer specifiek mijn eigen persoonlijke verhalen uit mijn kindertijd. Na al de jaren doorheen de tijd zijn deze verhalen vervaagde herinneringen geworden. Het zijn achterlaten sporen die stilletjes aan door de tijd zijn vervaagd. Door de vervaagde herinnering kan je ook maar een aantal fragmenten of aspecten van de werken zien. En het fragment op zich is niet echt volledig zichtbaar. De toeschouwer moet zich de vraag stellen waarover het werk gaat en mag er zijn eigen verhaal van maken.